Ήταν ένας τελικός. Για εμάς, όχι για την Καρπερή. Αν κερδίζαμε, βγαίναμε δεύτεροι και ανεβαίναμε κατηγορία. Η Καρπερή ήταν αδιάφορη βαθμολογικά. Για μερικούς όμως από την Καρπερή, ήταν σημαντικό να μην κερδίσουμε...
Κι όμως, η αρχή ήταν ιδανική. Γρήγορο γκολ του Λαζάρου και 0-1 η Ελπίς. Ο αέρας ήταν αντίθετος και η Καρπερή το εκμεταλλεύτηκε Δύο σουτ, δύο γκολ. Το δεύτερο ειδικά, πήγε εκεί που δεν πιανόταν, κυρίως εξαιτίας του αέρα. Έπειτα κάπως πέσαμε, αλλά είχαμε μια ευκαιρία με απ' ευθείας χτύπημα φάουλ του Χριστοδούλου.
Στο δεύτερο ημίχρονο μπήκαμε δυνατά. Πιέσαμε την Καρπερή, αλλά φάση δεν μπορούσαμε να κάνουμε. Ο Λαζάρου δέχτηκε αρκετά μαρκαρίσματα μέσα στην περιοχή, κανένα πέναλτυ ο διαιτητής. Κάπου στο 75', ο Χριστοδούλου κάνει σουτ, η μπάλα χτυπά στο δοκάρι και στην επιστροφή, ο Λαζάρου την σπρώχνει στα δίχτυα. 2-2 και η Ελπίς ελπίζει ξανά!
Πίεση, σουτ, κόντρες, δοκάρι, κόρνερ το ένα μετά το άλλο, αλλά τίποτα. Δεν θέλει να μπει και το παιχνίδι έληξε έτσι.
Πάνω από 50 οπαδοί της Ελπίς ήρθαν στο γήπεδο. Εκστρατεία! Άδοξη. Μετά το τέλος του αγώνα, μερικοί πήγαν να αρπάξουν το διαιτητή από τον λαιμό, ευτυχώς δεν έγινε τίποτα. Οι παίκτες της Καρπερής πήγαν να μας το παίξουν παρθένες και παναγίτσες, λέγοντας ότι παίξανε καθαρά, για την φανέλα, δεν πήρα χρήματα από το Παλαιόκαστρο που τους κατηγορούν και διάφορα άλλα τέτοια. Το να κάνεις καθυστερήσεις, να παίζεις βρώμικα και αντιαθλητικά σε ένα αδιάφορο παιχνίδι, δεν μου φαίνεται όμως πολύ αθώο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου