19/2/2006 17η Αγωνιστική
Για πρώτη φορά φέτος, χάσαμε για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική! Πάλι δεν κατέβηκαν παίκτες να αγωνιστούν, οπότε ο προπονητής έφτιαξε μια ενδεκάδα ανάγκης. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό! Όχι ότι η Λιβαδιά ήταν καμιά ομαδάρα, αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να παίξουμε σοβαρά. Συνεχώς κάναμε λάθη, μερικά ήταν κορυφαία, όπως το έμμεσο χωρίς πίεση από τον Χρήστο και το «κρέμασμα» του Μανώλη των 190 cm με κεφαλιά. Για άμυνα δεν μιλάμε, αφού δεν είχαμε!
Για πρώτη φορά φέτος, χάσαμε για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική! Πάλι δεν κατέβηκαν παίκτες να αγωνιστούν, οπότε ο προπονητής έφτιαξε μια ενδεκάδα ανάγκης. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό! Όχι ότι η Λιβαδιά ήταν καμιά ομαδάρα, αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να παίξουμε σοβαρά. Συνεχώς κάναμε λάθη, μερικά ήταν κορυφαία, όπως το έμμεσο χωρίς πίεση από τον Χρήστο και το «κρέμασμα» του Μανώλη των 190 cm με κεφαλιά. Για άμυνα δεν μιλάμε, αφού δεν είχαμε!
Το 1-4.
Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο έμειναν οι φίλαθλοι στο γήπεδο, μέχρι το τέλος του αγώνα: το νούμερο 7. Μιλάμε, πρέπει να είναι ο Beckham της Λιβαδιάς! Πάνω απ’ όλα, είχε στυλ. Βαμμένο ξανθό μαλλί, μπλε γυαλιά, σκουλαρίκι, στρατιωτική ταυτότητα στο λαιμό και φυσικά σηκωμένο γιακά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου